ZRÓWNOWAŻONA TURYSTYKA NA SVALBARDZIE?

Czy może istnieć zrównoważona turystyka na najdalej na północy zamieszkałym miejscu na świecie? Jeśli tak, to w jaki sposób ją zbudować, zarządzać i co należy zrobić aby taka turystyka była w zgodzie z integralnością kulturową i różnorodnością biologiczną, nie zaburzając tym samym kluczowych procesów ekologicznych? Na te pytania postarał się odpowiedzieć Zdeno, który właśnie ukończył MBA w ekologicznej ekonomii na Nord Universitet w Bodø, gdzie tematem kluczowym była zrównoważona turystyka na Svalbardzie! Oto, krótkie streszczenie jego pracy magisterskiej:

DEFINICJA

Turystyka zrównoważona podlega pod wszystkie z 17 celów Agendy na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju – 2030, podpisanej przez 193 kraje członkowskie ONZ ( w tym przez Polskę i Norwegię). Każdy z celów ma swoje zadania, które mają na celu “rozwój, który zaspokaja podstawowe potrzeby wszystkich ludzi oraz zachowuje, chroni i przywraca zdrowie i integralność ekosystemu Ziemi (bez zagrożenia możliwości zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń i bez przekraczania długookresowych granic pojemności ekosystemu Ziemi).” Zadań łącznie jest 169, a każdy kraj podpisując Agendę zobligował się do działalności na rzecz 17 celów zrównoważonego rozwoju.

ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ

Aby w ogóle zrozumieć temat, spójrzmy najpierw na definicję zrównoważonej turystyki. Światowa Organizacja Turystyki podaje, że jest to rodzaj turystyki który maksymalnie minimalizuje NEGATYWNY wpływ jej działań na:

• środowisko naturalne  i
• kulturę lokalną

Celem takiej turystyki jest DBANIE  o to, aby rozwój zawsze przynosił pozytywne doświadczenie dla społeczności lokalnych, firm turystycznych oraz dla samych turystów.” (UNWTO 2005). Dlatego wspieranie małych, rodzinnych firm zajmujących się noclegiem, kupowanie lokalnych produktów od farmerów, spożywanie lokalnego jedzenia, czy korzystanie z lokalnych atrakcji dostępnych akurat w danym miejscu, sprzyja turystyce zrównoważonej. Czyli jak widzimy, jest ona wielkim przeciwieństwem turystyki masowej!

SVALBARD

Spójrzmy teraz na archipelag wysp SVALBARD na którym żyje ok. 2 926 mieszkańców. Rocznie wyspy odwiedza, aż 150 000 turystów, gł. drogą wodną za pomocą rejsów, statków i jachtów oraz drogą powietrzną, dzięki samolotom, które lądują tu ok. 15 razy w tygodniu. Jak wiemy arktyczny klimat, ukształtowanie terenu i fakt, że 80% całego terenu wysp pokryte jest lodem, zawężają możliwości turystyczne i tereny do odwiedzenia na Svalbardzie. W skutek czego przyjeżdżający turyści odwiedzają głównie stolicę Longyearbyen powodując szereg kłopotów dla lokalnych i negatywnych skutków dla środowiska.

W pracy magisterskiej Zdeno posłużył się fenomenologią i przeprowadził wywiady z kluczowymi osobami. Dzięki tym metodom był w stanie zbadać istotne wyzwania, które obecnie dotykają Svalbard ze względu na zbyt dużą i powoli zaczynającą się masową turystykę

Wskaźniki zrównoważonej turystyki na Svalbardzie wg. ładów :

Ład społeczny:

Wyzwania:

–  Pierwsze wyzwanie to zbyt duża turystyka i wielkość przyjezdnych grup. Miasteczko ma ograniczoną infrastrukturę turystyczną, posiada tylko jeden sklep który zaopatrza całą wyspę i ok 15 małych restauracji i kawiarni. W momencie gdy do stolicy przypłynie więcej niż jeden rejs w tym samym czasie zaczyna stwarzać to wiele problemów dla mieszkańców. Głównie w branży gastronomicznej, które nie są w stanie ugościć wszystkich turystów i lokalnych w jednym czasie. Z racji tego, mieszkańcy nie ukrywają swojego poirytowania, gdyż zbyt duża ilość turystów zaburza ich rytm dnia codziennego.

– Drugie wyzwanie turystyki na Svalbardzie to bardzo ciężkie warunki pracy i mieszkania pracowników w branży turystycznej. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż głównie dotyczy to przewodników, którzy często pracują w bardzo ciężkich warunkach, za minimalną płacę. Dodatkowym wyzwaniem tej branży jest również problem ze znalezieniem dobrego miejsca zamieszkania. Gorsze warunki i standardy mieszkaniowe powodują, że pracownicy turystyki często muszą mieszkać w kolektywie i gorszym standardzie od pracowników innych branży.

Możliwe rozwiązania:

• Ustawienie limitów liczby turystów (gł. rejsów).  Poprzez wprowadzenie określonej, maksymalnej liczby rejsów przybyłych do stolicy na dzień, jesteśmy w stanie zmniejszyć ilość turystów w określonym czasie.
• Firmy turystyczne powinny wziąć na siebie większą odpowiedzialność za warunki pracy i mieszkania swoich pracowników. Powinni zapewnić im lepsze wynagrodzenie oraz pomoc w znalezieniu dobrego zakwaterowania

Ład środowiska:

Wyzwania:

• Zbyt duże emisje gazów cieplarnianych spowodowane podróżami. Głównie dotyczy ono rejsów. Ogólnym wyzwaniem Svalbardu jest jego odległe położenie. Dlatego przyjazd na Svalbard związany jest z dużą emisją dwutlenku węgla.  Z przeprowadzonych badań wynika, iż turysta przybywający rejsem ma o 3,3 razy większy ślad węglowy od turysty, który na Svalbard przyleci samolotem.
• Drugim wyzwaniem są duże zakłócenia przyrody i zaśmiecania narażonych miejsc archipelagu. Mowa jest tu głównie o turystach nie przestrzegających zasad związanych z bezpieczeństwem w górach. Tym samym narażają własne życie i życie niedźwiedzi, które w konsekwencji czego, zbyt często zostają niepotrzebnie zabijane.

Możliwe rozwiązania:

– Kompleksowa analiza wrażliwości środowiska. Należy zbadać, które miejsca najbardziej narażone są na zbyt dużą turystykę i należy ograniczyć możliwość odwiedzania tych terenów.

– Zwiększenie pobytu przybyłych turystów na minimum 6 dni. Z badań wynika, iż turyści odwiedzający Svalbard, zbyt często przybywają na wyspy na zbyt krótki czas. Aby można mówić o turystyce zrównoważonej, pobyt turystów powinien być wydłużony do minimum pięciu nocy.

– Ustanowienie funduszu kompensacji emisji dwutlenku węgla. Taki fundusz miałby za zadanie ustanowienie ceny za każdą tonę CO2, a zatem zachęcanie do redukcji emisji na zasadzie „zanieczyszczający płaci.  Ponadto, pieniądze przeznaczone byłyby na inwestycję w odnawialną energię na Svalbardzie.

– Ograniczenie wielkości przybyłych grup turystycznych. Ustalenie dziennego limitu przybyłych turystów.

– Obowiązkowe wprowadzenie certyfikowanych przewodników i guide’ów. Każdy przewodnik powinien przejść przez kurs dotyczący zrównoważonego rozwoju i warunków przyrodniczych na Svalbardzie.

Ład gospodarczy:

Wyzwania:

– Gospodarka Svalbardu opiera się głównie na turystyce i badaniach. Dlatego ważne jest aby rozwój turystyki nie zaburzał kluczowych procesów ekologicznych i społeczno-gospodarczych. Istotna jest więc ochrona i wspieranie możliwości przyszłego rozwoju obszarów Svalbardu.

– Dochody z turystyki głównie przekazywane są właścicielom nie pochodzącym ze Svalbardu. Głównym zadaniem zrównoważonej turystyki jest dopuszczenie udziału lokalnej społeczności do procesów planowania rozwoju turystyki oraz pozyskiwania z niej korzyści. W takim przypadku turystyka na Svalbardzie musi być bardziej skoncentrowana na generowanie nowych źródeł dochodów dla społeczności lokalnych.

– Firmy potrzebują przewidywalnych ram dla rozwoju turystyki. Stałe miejsca pracy i system zatrudnienia powinien być nastawiony na długotrwały rozwój turystyki zrównoważonej.

Możliwe rozwiązania:

– Zwiększenie zróżnicowanej działalności gospodarczej na Svalbardzie.

–  Zwiększenie dochodów i maksymalizacja społeczno-ekonomicznych korzyści dla społeczności lokalnych

– Powstanie konkretnej polityki rozwoju zrównoważonej turystyki na Svalbardzie, mającej na celu zmniejszenie negatywnych skutków oddziaływania na środowisko naturalne.

NARZĘDZIA ZARZĄDZANIA ODWIEDZAJĄCYMI- czyli co powinno zostać wprowadzone aby można mówić o zrównoważonej turystyce na Svalbardzie?

1. Zdolność przewozowa – należy ustalić dzienny limit dla przybywających rejsów do Longyearbyen i do innych wrażliwych na turystykę miejsc na archipelagu.
2. Odciążenie i infrastruktura – należy zbudować ścieżki turystyczne, toalety, pojemniki na śmieci w samym mieście Longyearbyen. Jak również powinno powstać Centrum Turystyczne Parków Narodowych Svalbardu, w którym turyści zdobędą potrzebną wiedzę na temat charakterystyki archipelagu i środowiska przyrodniczego wysp.
3. Komunikacja i marketing– powinien skupiać się głównie na turystach o takich samych wartościach jak mieszkańcy archipelagu, oraz ograniczyć używanie niedźwiedzia polarnego jako symbolu w marketingu wysp. Przypadkowy turysta nie powinien odwiedzać wysp, ale turysta mający podobne zainteresowania i wartości do mieszkańców Svalbardu.
4. Podatek turystyczny – powinien zostać wprowadzony podatek turystyczny, który pokryje koszty zarządzania przyjezdnymi.

ZALECENIA POLITYCZNE

• Istotne zatem jest budowanie wspólnego zrozumienia zrównoważonej turystyki wśród wszystkich zainteresowanych stron na wyspie.
• Powinna powstać kompleksowa baza wiedzy, analizy i plan uwzględniający wszystkie trzy łady środowiskowe, społeczne i gospodarcze.
• Powinno zostać wdrożone zarządzanie turystami za pomocą wszystkich trzech kluczowych elementów – Zdolności przewozowej, odciążeń i komunikacji.
• Powinien zostać wprowadzony podatek turystyczny, aby sfinansować zarządzanie turystów oraz zarządzanie zrównoważonego rozwój turystyki.

PODSUMOWANIE

Biorąc pod uwagę, że turystyka zrównoważona nie powinna być traktowana jako rodzaj produktu lub usługi ale holistycznie jako wszystkie działania związane z tym rodzajem rozwoju. Dlatego nie powinna ona być traktowana jako element dodatkowy i nie powinno się jej oddzielać od rozwoju społeczno-gospodarczego wysp Svalbard. Stąd moje pytanie Czy te  kompleksowe zalecenia polityczne wystarczą na to aby nie zaburzyć tym samym kluczowych procesów ekologicznych i społecznych na archipelagu Svalbard? Czy jesteśmy w stanie uchronić Svalbard od szerzącej się na całym świecie turystyki masowej, która nastawiona jest na check i selfie pointy?

PODSUMOWANIE pracy magisterskiej Zdena po angielsku: 

ZEW NATURY- cz. II Świadoma konsumpcja

Dorobek ludzkości

Po raz pierwszy w historii obserwujemy na własne oczy szereg niespotykanych wcześniej zjawisk, tragicznych zmian klimatu, utratę bioróżnorodności, zmniejszenie terenów dzikiej przyrody i wyczerpywanie się surowców nieodnawialnych.

Temperatura powietrza wzrosła o jeden stopień Celsjusza, a naturalne katastrofy, (które naukowcy z całego świata przewidzieli trzydzieści lat temu) dzieją się na naszych oczach. Globalne pożary na całym świecie stały są na porządku dziennym ( w ostatnim roku miały miejsce min. w Grecji, Kalifornii, Szwecji czy Syberii) niszcząc zielone płuca ziemi. Pojęcie “super-sztorm”, cyklony i tajfuny nabrało nowego znaczenia na terenach tropikalnych, a rozpad czapy lodowej w Arktyce i Antarktydzie i topnienie lodowców w przerażającym tempie sami obserwujemy każdego roku żyjąc na Północy. Monsuny i deszcze trwające do paru tygodni (Kerla, Chiny, Japonia) już też uważamy za normalne. Rekordowe upały, susze i fale gorączek oraz przesuwanie się stref klimatycznych, to niektóre z efektów zmian klimatu, które niosą ze sobą straszne konsekwencje dla całego życia na ziemi. Jakie?

Natura Wzywa do działania!

Wyginęła większość dużych ryb i zmniejszyły się kolonie ssaków morskich. Wieloryby giną z głodu “śmiercią plastikową”. Tragedia oceanów polega na tym, że nie widać co dzieje się pod powierzchnią, ale na wybrzeżach nie brak już oznak wyczerpania zasobów. Wybrzeża zostały osłabione przez urbanizację i zanieczyszczenia, bo nie mają szans wygrać z rybołówstwem przemysłowym. Przy tym tempie do roku 2050 w morzach będzie więcej plastiku niż ryb, a rafy koralowe wymrą. W Norwegii, doszło do tego że rybacy chcą wybijać foki, twierdząc że wyjadają im wszystkie ryby, bo ryby to bogactwo skoro są podstawą pożywienia co piątego mieszkańca ziemi! Wzrost temperatury o jeden stopień przyczynił się do wyginięcia ⅓ rafy koralowej w Australii, która ma ponad 11 tysięcy kilometrów, a ptaki morskie by znaleźć pożywienie muszą przebywać coraz większe odległości.

I pomyśleć, że my jako najmłodszy gatunek planety liczący zaledwie 200 tysięcy lat doprowadził do wyginięcia gatunków, drastycznej utraty populacji zwierząt i roślin oraz bezpowrotnego naruszenia ekosystemów cztero miliardowej planety ziemi! Niszczymy cykl życia, które nam ofiarowano i zapomnieliśmy, że zasoby są ograniczone. Jak do tego doszło?

Emisja vs. produkcja

Podstawowym czynnikiem kształtującym tempo zmian klimatu jest zbyt duża emisja dwutlenku węgla i innych gazów cieplarnianych powstających podczas eksploatacji paliw kopalnych. Przez najbliższe 20 lat wydobędziemy więcej ropy naftowej niż w całych dziejach ludzkości. 80 procent tego bogactwa mineralnego zużywane jest przez 20% światowej populacji. Przed końcem tego stulecia, na skutek nadmiernego wydobycia wyczerpią się niemal wszystkie złoża ropy na ziemi. Szybko i jeszcze szybciej stocznie masowo produkują tankowce i kontenerowce na potrzeby zglobalizowanej produkcji przemysłowej. Większość towarów przemierza tysiące kilometrów z kraju produkcji do kraju konsumpcji. Od roku 1959 ponad 20 krotnie wzrosła wielkość obrotów w handlu międzynarodowym. 90% handlu odbywa się drogą morską, przewożąc aż 500 milionów kontenerów każdego roku. Tylko po to, żeby ludzie spragnieni nowości z ciągle to większymi potrzebami mogli zaspokoić się chociaż na chwilę.

Potrzeba posiadania

Dzisiejsze społeczeństwo wykreowało iluzję tego jak twoje życie powinno wyglądać. Zagnieździła się w nas głęboko POTRZEBA posiadania, żeby być szczęśliwym. A najnowsze badania potwierdzają, że ludzie którzy twierdzą że mają wszystko z pozoru nie są szczęśliwi. Czują pustkę którą wypełniają rzeczami. Wydają pieniądze szybciej niż je zarabiają. Żyją żeby płacić. Żyją dla rzeczy. Tak zwana “mentalność drabinowa”. Więcej. Lepiej. szybciej. Zwiększone nadzieje i złudzenia, które mnożą się wraz z naszymi potrzebami, coraz bardziej nienasyconymi pragnieniami i ogromnym marnotrawstwem.

Compulsory consumption

Największym paradoksem jest to, że człowiek sam sobie stworzył taki los poprzez ciągłe napędzanie konsumpcji. Konsumpcja nie jest problemem samym w sobie, ale “obowiązkowa konsumpcja” już TAK! Jest kluczowa dla turbokapitalizmu, w którym kreuje się wciąż nowe potrzeby, a twoim obowiązkiem jest ich realizowanie. Skutkiem czego jest, bezwiedne nakłanianie ludzi do utożsamiania się z tym co posiadają w efekcie czego wyznaczają swoją pozycję społeczną poprzez konsumpcję. Dziennie produkuje się tysiące bezużytecznych książek, filmów, ubrań, sprzętów, maszyn, które z pozoru mają ułatwić nam życie. Napędzana konsumpcja, która ogranicza naszą wolność i nami manipuluje. Codziennie jesteśmy bombardowani tysiącem niechcianych reklam, które budzą w nas wciąż nowe pragnienia kupowania i jednocześnie wskazują, jak powinniśmy je zaspokoić.

Jak w świecie sztucznie wytworzonego chaosu możemy zwrócić uwagę świata na problemy i zagrożenia środowiska naturalnego: globalne ocieplenie, umierające lasy, wymieranie gatunków zwierząt i roślin, na kończące się zasoby naturalne i zmiany klimatu do których sami doprowadziliśmy?

ZMNIEJSZ KONSUMPCJE!

Steve Jobs powiedział, “Większość ludzi kupuje rzeczy, których w ogóle nie potrzebuje, tylko po to aby zrobić wrażenie na ludziach których nie lubi”. Zadaj sobie pytanie- Potrzebuję mieć najnowszy smartphone, lub kupić outfit z najnowszej kolekcji od znanych marek? W większości są to firmy, które wykorzystują czarną pracę dzieci, młodzieży i całych rodzin w krajach rozwijajacych sie (Bangladesz, Indie, Indonezja) tylko dlatego, że produkcja w tych krajach jest najtańsza! A w zamian za to bezpowrotnie niszcząc środowisko, zanieczyszczając wodę i powietrze tonami odpadów i chemikaliów, nie płacąc za to najmniejszych podatków. Co w konsekwencji pogarsza stan zdrowia i jakości życia mieszkańców, powodując nieodwracalne choroby u dzieci, tylko po to abyśmy my mieli dostęp do większej ilości nowych rzeczy. Paradoksem jest, że marki te tworzą nową modę na każdy tydzień, 52 różne style w ciągu jednego roku. W ten sposób kreują w nas ciągle niezaspokojoną potrzebę kupowania i nabywania nowości, które po tygodniu są już “out of date”!! Ludzie jedzą około 230 milionów ton zwierząt rocznie, dwa razy więcej niż 30 lat temu, a rolnictwo zwierzęce jest najbardziej kosztowne dla środowiska. Żyjemy w czasach, w których nasza produkcja i konsumpcja jest nie do wytrzymania dla surowców naturalnych, przyrody, życia na ziemi i w konsekwencji tego dla nas samych.

Ale nasza przyszłość zależy od decyzji, które teraz podejmujemy. To od nas zależy jak będzie wyglądać przyszłość naszych generacji, przyszłość życia na ziemi!!

Jak możemy ograniczyć konsumpcję jedzenia do MINIMUM?

• ogranicz spożycie mięsa, jego przetworów i produktów mlecznych
• jedz lokalne i sezonowe produkty oraz ogranicz transportowane drogą lotniczą (awokado, egzotyczne owoce i warzywa)
• kupuj produkty wyprodukowane w ekologiczny sposób (z oznakowaniem ekologicznym)
• kupuj tyle ile potrzebujesz- zmniejsz marnowanie jedzenia lub zamroź to czego nie zjesz
• “najlepiej spożyć do” nie znaczy, że jedzenie jest zepsute

Jak możemy ograniczyć kupowanie do MINIMUM?

• używaj to co masz jak najdłużej
• jak się zepsuje napraw
• sprzedaj tego czego nie potrzebujesz, aby ktoś inny mógł to użyć

Jeśli już naprawdę musisz coś kupić to:

• rozważ second hand, pomyśl o kupnie używanych rzeczy
• kupuj rzeczy lepszej jakości, które wytrzymają i starczą na dłużej
• kupuj od firm które są “fair trade”, płacą podatki, produkcja przebiega w zgodzie z prawami człowieka i zwierząt (nie są testowane na zwierzętach!!)
• robiąc zakupy zawsze noś ze sobą (żadnej biodegradalnej) ale materiałowe siatki wielokrotnego użytku
• kupuj rzeczy lokalne
• Bądź świadom swoich decyzji, jak one mogą wpłynąć na przyszłość ziemi, z której chcemy być dumni! Na której chcemy wychowywać nasze dzieci!
• Bądź ambasadorem świadomej konsumpcji w twoim miejscu zamieszkania!

Twoja decyzja się liczy. Ty możesz wpłynąć na zmniejszenie produkcji, poprzez ograniczenie swojej konsumpcji do minimum.

Świadoma konsumpcja

Pamiętaj, ponad 8 MILIONÓW TON plastiku rocznie ( na który poświęcę ostatni wpis “Zewu Natury”) trafia do mórz i oceanów, zabijając ekosystem i ponad milion zwierząt każdego roku. Plastik kończy swój bieg w rybach roślinach, które my spożywamy powodując kancerogenne choroby i zaburzając gospodarkę hormonalną!

Zatem mimo, że już teraz wiele strategii politycznych służy zapewnieniu bardziej zrównoważonej konsumpcji i produkcji, każdy z nas ma do odegrania ważną rolę w walce o ochronę środowiska. Ty możesz być ambasadorem bardziej świadomej konsumpcji!

Zapraszam na vlog!

Zew Natury- cz. I „Sens istnienia

Homo Sapiens

Żyjemy w świecie zurbanizowanym, gdzie ponad 60% ludzi na ziemi mieszka w miastach i aglomeracjach, tworząc swoją nową betonową planetę. Prognozy pokazują, że w przeciągu najbliższych 30 lat doświadczymy największego wzrostu urbanizacji w historii naszej ludzkości. Do 2050 roku aż 6,3 miliardów ludzi będzie mieszkało w miastach. To, aż dwa razy więcej niż teraz! Żyjemy w świecie, w którym wiedza i technologia umożliwiła nam podróż na księżyc i odkrywanie kosmosu, a obecnie człowiek niszczy swoje naturalne miejsce zamieszkania, wycinając lasy, zabijając rośliny i zwierzęta na swoje potrzeby. Jak mamy chronić naturę od której tak bardzo się odcięliśmy? Przeciętny człowiek żyje średnio 78 lat, z tego większość swojego życia spędza w szkole, pracy, komunikacji, zamknięty w betonowej dżungli zwanej miastem, biurowcem, centrum handlowym. Zamknięci w “antropologicznej planecie ” i sztucznie wytworzonej czasoprzestrzeni, bez dostępu do świeżego powietrza, do natury, do zieleni. Żyjemy w czasach kiedy człowiek odciął się od natury, zamknął w betonowym mieście, zanieczyścił powietrze i powoli sam siebie zabija zarówno fizycznie, poprzez zmodyfikowane jedzenie i psychicznie w postaci sztucznych kontaktów i “ery lajków” na SoMe.

Zarządzane społeczeństwo

Nowoczesne społeczeństwo nastawione jest na pracę, zarabianie, ciągły wzrost gospodarczy i przyrost naturalny, kluczowy dla postępu i rozwoju społecznego. Jeszcze nigdy na ziemi nie było nas tak dużo i jeszcze nigdy nie pracowaliśmy tak dużo. Badania naukowe dowodzą, że zbyt duża ilość ludzi zamieszkujących zbyt małe tereny, powoduje szereg chorób fizycznych i mentalnych. Systemy polityczne na całym świecie założone są na kapitalizmie i wzroście gospodarczym podczas, gdy w przyrodzie nic nie działa w ten sposób. W naturze przyrost danej populacji wiąże się ze zmniejszeniem innej w ten sposób tworząc balans. Dla nas liczy się ciągły wzrost i rozwój gospodarczy, a dzieci w szkołach uczy się, że to jedyna droga do sukcesu, od małego ucząc jednakowego myślenia i wpasowania się w tzw. “klucz systemowy” zamiast uczyć krytycznego i indywidualnego podejścia do tematu, własnego myślenia, dyskutowania i respektowania innych poglądów. Dalajlama powiedział, że największym paradoksem życia jest to, że uczymy się, jak zarabiać na życie, lecz nie uczymy się, jak żyć. Największy problem dzisiejszego człowieka, to chroniczny brak czasu, a największym kłopotem jest praca której aż 50% społeczeństwa nie lubi i marzy o porzuceniu. Tracimy swoje zdrowie na pracę, a później całe majątki, oszczędności na odzyskanie utraconego zdrowia. Czy po to zostaliśmy stworzeni?

Epoka ANTROPOCENT(ryczna) i globalna współzależność

96% ssaków zamieszkujących ziemię to ludzie oraz ich zwierzęta hodowlane! Szacuje się, że do wytwarzania produktów pochodzenia zwierzęcego zużywana jest 1/3 światowych zasobów wody pitnej , a 91% zniszczeń lasów deszczowych Amazonii od 1970 roku jest związanych z hodowlą bydła. Ludzkość obecnie produkuje wystarczającą ilość żywności, aby wyżywić 10 miliardów ludzi, ale ponad 50% światowych zbiorów jest przeznaczane na wykarmienie zwierząt hodowanych na mięso. W konsekwencji wzrost populacji i rozwoju gospodarczego, nie tylko wpływają na postępujące zmiany klimatu, ale również na wyczerpywanie się surowców nieodnawialnych, utratę bioróżnorodności, oraz wzrost nierówności społecznych w zdrowiu czy niestabilność gospodarczą! Ludzie wciąż dążą do wzrostu, zawsze chcąc więcej, nigdy nie zadowoleni obecnym rezultatem. Co gorsza nie biorąc pod uwagę ograniczeń naturalnych, bo przecież natura postrzegana jest jako nasza podwładna! Polityka krajów rozwiniętych oraz ideologia światowych liderów koncentruje się na zwiększeniu produkcji dóbr i liczby świadczonych usług w możliwie najkrótszym czasie, niestety często kosztem społeczeństwa i stanu naszej planety.

Nie ma planety B

Myślę, że istotne jest zatrzymać się i stanąć z boku całego systemu i ideologii kapitalistycznej. Zapytac się samego siebie jak wygląda moje życie? Moje otoczenie? Dokąd zmierzam? Jakimi wartościami się kieruje? Chcę MIEĆ CZY BYĆ?

Pomyśl przez chwilę nad cytatem Davida Attenborougha “Nikt nie będzie chronić, to na czym mu nie zależy, a nikomu nie zależy na tym, czego nigdy nie doświadczył!”. Skad masz wiedziec, że zależy Ci na przyrodzie skoro w ogóle nie masz z nią kontaktu na co dzień? Jak możesz zacząć działać w ochronie zagrożonych wyginięciem zwierząt i roślin skoro są Ci one obce i odległe? A Jedyne na czym się teraz zastanawiasz to jak zaspokoić swoje potrzeby tu i teraz? Do czego tak naprawdę dąży ludzkość?

Co możemy zrobić?

Musimy wrócić do podstaw egzystencji. Podstaw istnienia na ziemi, zarówno naszego i całego świata ożywionego. Jak to zrobić? Możemy choć na chwilę odciąć się od miasta i związanego z nim stresu, presu, wymagań i wiecznego postępu. Zmienić nasze priorytety. Zadać sobie pytanie czy moja praca nie jest kosztem mojego zdrowia, nie niszczy naszej jedynej którą mamy PLANETY? Czy pracując poświęcam czas, który mógłbym spędzić z rodziną na to aby świat dążył do wiecznego wzrostu kosztem natury? Czy jestem w stanie odpocząć od wiru społeczeństwa, które jest wytworem kapitalistycznych ideologii nastawionym na wieczny rozwój i wykorzystywanie surowców naturalnych? Czy umiem żyć tu i teraz, korzystając więcej każdego dnia z życia? Czy umiem odpocząć? Gdzie najlepiej odpoczywam? Jestem w stanie odpocząć w naturze? Czy potrzebuję rozrywkę w postaci spędzonego czasu i pieniędzy w centrum handlowym, klubie, mieście?

Rewild. Recover. Reborn.

Sama nauczyłam się tego dopiero w Norwegii. Odpoczęłam od wiecznego wyścigu szczurów, wiecznego nakręcania się, od pracowania od rana do wieczora. Nauczyłam się czerpać radość z bycia w przyrodzie. Z małych wycieczek, bez konieczności zdobywania szczytów. Odkryłam, że najlepiej umiem odpocząć w naturze. A to wszystko dzięki skandynawskiej tradycji do friluftsliv. Filozofia ta dowodzi, że natura powinna być domem każdego człowieka i nie należy przywiązywać się do rzeczy materialnych, które cechuje śmiertelność. Norweska kultura została ukształtowana właśnie w naturze. Mieszkając w Warszawie nie pomyślałabym, że mogę z taką przyjemnością spędzić każdy jeden weekend z dala od miasta, w chatce w górach, na biegówkach czy skiturach bez tego by kosztowało mnie to miliony monet. Tam, na odludziu, z dala od jakiejkolwiek cywilizacji praktycznie bez telewizji, sygnału i wifi wraca się do podstaw egzystencji, a co najważniejsze uczy się utraconego kontaktu z przyrodą. Zmienia spojrzenie na otaczający nas świat. Tam dostrzegłam, że tak naprawdę człowiek nie potrzebuje tak dużo, ile wymaga od niego miasto i presja społeczeństwa. Odpoczywasz od pędu ludzkości, ideologii nie do osiągnięcia, kapitalizmu który patrzy na człowieka poprzez pryzmat kolejnych rąk do pracy. Tam wszystko jest w harmonii. Odpoczywasz zarówno fizycznie jak i mentalnie. Bo w naturze nie musisz być najlepszy, mieć najnowszy sprzęt (ciągle nowy), markowe ubrania (podążając za modą). Nie musisz też mieć długiego bagażu doświadczeń, milion znajomych na SoMe i najlepszych osiągnięć sportowych! I wcale nie musisz jechać daleko w góry, żeby to zrozumieć. Wystarczy, że zaczniesz korzystać z dóbr natury właśnie tam gdzie MIESZKASZ. Choć na chwilę odciąć się od “city rush”, centrów handlowych, fitnesklubów i ludzi goniących za idealizmami i zabijającym perfekcjonizmem.

Nie mamy czasu do stracenia

Cytat nieznanego autora, który przekazuje dwie wiadomości: pierwszą złą- że czas leci, a drugą dobrą, że TY jesteś jego pilotem, uważam jest kwintesencją całego wyzwania dzisiejszego społeczeństwa. Najpiękniejsze w tym wszystkim jest to, że to od nas i naszej generacji- zależy co z tym zrobimy. Po pierwsze trzeba odbudować utraconą więź z naturą. Jak to zrobić? Ja nauczyłam się, że każdy najzwyklejszy spacer w najbliższym lesie poprawi samopoczucie, korzystnie wpłynie na zdrowie, zwiększy kreatywność, pobudzi do działania, polepszy relacje z przyjacielem, ale co najważniejsze zmieni nasze spojrzenie na może tak odległą od naszej codzienności w mieście naturę!! Może dzięki temu powoli zaczniemy dostrzegać, że musimy zacząć żyć w zgodzie z naturą, że to my jesteśmy od niej zależni i że musimy zacząć dbać o przyszłość naszej planety. Tak żebyśmy i my i ona, razem umieli funkcjonować. Jestesmy w stanie stworzyć planetę z którejbędziemy dumni? Na której będzie możliwość żyć w harmonii człowieka i istot żyjących? Koniecznie zobacz nowy projekt “Our Planet” Davida Attenborougha, który budzi ludzkość do działania tu i teraz na rzecz naszej jedynej planety, bo my już nie mamy czasu do stracenia!

Refleksja

Zastanów się jak spędzasz czas który jest Ci dany? Jak wykorzystujesz każdy dzień? Czy jesteś z niego zadowolony? Czy chciałbyś coś zmienić? Co do Ciebie mówi Twój zew natury?